Podczas ataku na Ukrainę Federacja Rosyjska zastosowała na szeroką skalę terror państwowy. Mordy ludności cywilnej, gwałty, przymusowe przesiedlenia mają na celu złamanie woli oporu społeczeństwa ukraińskiego. Założono represje obejmujące 5 proc. populacji – ok. 1,8–2 mln Ukraińców. Dokonuje ich nie tylko armia, lecz także FSB, MSW, czy też Rosgwardia. Rosja zasłania represje propagandą, twierdząc, że w Ukrainie odrodził się nazizm i należy go zniszczyć. Oznaki ukraińskiego patriotyzmu zdefiniowano jako nazizm, który zwalczany jest terrorem. Premier Estonii Kaja Kallas stwierdziła, iż gdyby Rosja zajęła jej państwo, zostałoby ono wymazane z mapy. Estończyków jest mniej niż 900 tys., a zatem Rosja, stosując terror państwowy znany z Ukrainy, mogłaby zakończyć istnienie narodu estońskiego. W związku z tym pojawia się pytanie, czy systemy ochrony ludności w państwach wschodniej flanki NATO są zaprojektowane tak, aby zapewnić bezpieczeństwo, czy też wymagają one korekt i zmian.